Op zondag 28 september werd de jaarlijkse Kampong Reunie gehouden. Deze werd dit jaar beter bezocht dan ooit waaruit nog maar eens blijkt hoezeer meer de verbinding wordt gezocht. Barbara Burgering, voorzitter van SV Kampong sprak de volgende woorden uit:
Op welk moment kies je om niet stil te blijven?
Vandaag, 28 september 2025 herdenken wij onze overledenen van het afgelopen jaar en gevallenen in de 2e wereldoorlog. Ik wil stilstaan bij een vraag die we allemaal kennen, op het veld én daarbuiten:
op welk moment kies je om niet stil te blijven?
We kennen de kleine momenten waarop iets gebeurt dat niet klopt. Een harde overtreding die onopgemerkt blijft. Een scheldwoord vanaf de zijlijn. Een teamgenoot die buitengesloten wordt. Je voelt dat het wringt — maar wat doe je dan?
Dat zijn kleine voorbeelden, maar ze zeggen iets groots. Want dezelfde vraag geldt in de samenleving. Wanneer je ziet dat iemand onrecht wordt aangedaan, dat mensen worden uitgelachen, uitgesloten of zelfs aangevallen om wie ze zijn… zwijg je dan, of stap je naar voren?
Sport leert ons dat gedrag telt. Dat verantwoordelijkheid nemen het verschil maakt. Juist op de momenten dat de wereld om ons heen beweegt, dat regels lijken te vervagen en druk groter wordt, blijkt wie overeind blijft en zijn rol vasthoudt.
De geschiedenis laat ons zien wat er kan gebeuren als te veel mensen zwijgen. Maar ze vertelt ons ook dat er altijd mensen waren die opstonden. Die juist toen het moeilijk was, kozen voor wat goed en rechtvaardig was. En die zo aan de juiste kant van de geschiedenis kwamen te staan.
Op het veld zien we een afspiegeling van die dynamiek. Een team kan alleen slagen als iedereen zijn rol serieus neemt. Als je blijft doen wat nodig is, ook wanneer de tegenstander sterker lijkt of het spel chaotisch wordt. Juist dan komt het beste in ons naar boven.
En zo werkt het ook in de maatschappij. Normaal gedrag lijkt misschien vanzelfsprekend, maar in een wereld die steeds sneller verandert en beweegt is dat niet altijd zo. Dan gaat het erom dat we vasthouden aan wat ons menselijk maakt: respect, moed en zorg voor elkaar.
Dus: op welk moment kies je om niet stil te blijven? Misschien is het antwoord eenvoudiger dan we denken: eerder dan we gewend zijn. Omdat stilte vaak de ruimte laat aan wat niet goed is, en handelen juist vertrouwen en verbinding kan scheppen.
Sport leert ons: niemand wint alleen. We hebben elkaar nodig. En verantwoordelijkheid nemen — juist als het spannend wordt — dat is misschien wel de hoogste vorm van sportiviteit.
Laten we dus elke dag oefenen. Op het veld én daarbuiten. Laten we niet wachten tot iemand anders begint, maar zelf ons moment herkennen. Zodat we samen kunnen bouwen aan een samenleving waarin we, later terugkijkend, weten dat we hebben gestaan aan de juiste kant van de geschiedenis.
Daarom is het zo belangrijk dat we bij gelegenheden als deze de verbinding laten zien die maakt dat Kampong al zo lang zo’n prachtige club is. Dat we niet stil blijven als het gaat om wat ons samenbindt.
En tegelijk is er ook een andere stilte — een stilte van respect, van herinnering. Vandaag geven we ruimte aan die stilte. Want het is ongelooflijk jammer en verdrietig dat ons dit jaar enkele ereleden en Kampongvrienden zijn ontvallen die zoveel voor Kampong betekend hebben, die gezien konden worden als de cultuurdragers van de club.
Laten we in die stilte de afgelopen jaar overleden vrienden herdenken.
Suzanne Oud
Dick van Boven
Willemijn van Arkel
Stijn Kuitenbrouwer
Jonneke van Oostrom
Tine de Ruiter-Klomp